طاقت فرساترین دردها تنهائی است...

طاقت فرساترین دردها تنهائی است...

----طاقت فرساترین دردها تنهائی است ،

--------بی آشنا بودن است ،

------------گنج بودن و در ویرانه ماندن است ،

----------------وطن پرست بودن و در غربت بودن است

---------------------عشق داشتن و زیبائی نیافتن است ،

--------------------------زیبا بودن و عشق نجستن است ،

-----------------------------نیمه بودن است ناتمام زیستن است

--------------------------------بی انتظار گشتن است ،

-----------------------------------چنگ بودن و نوازنده نداشتن است ،

----------------------------------نوازنده بودن و چنگ نداشتن است

--------------------------------متن بودن و خواننده نداشتن است

------------------------------در خلا زیستن است ،

----------------------------برای هیچ کس بودن است

-----------------------برای زنده بودن کسی نداشتن است

------------------------بی ایمان بودن است

---------------------------بی بند و بی پیوند و آواره بودن است

------------------------------جهت نداشتن است

---------------------------------دل به هیچ پیوندی نبستن است

------------------------------------جان به هیچ پیمانی گرم نداشتن است .

-------------------------------اینها درد های وحشی بود

---------------------------دردهای دل های بزرگ و روح های عالی

-----------------------چگونه انسان می تواند باشد و رنج نکشد ،

--------------------باشد و دردمند نباشد ؟

من به جای بی رنجی و بیدردی همیشه آرزو می کرده ام که خدا مرا به غصه ها و گرفتاری های پست و متوسط روزمره مبتلا نکند ، بکند اما روحم ، دلم ، احساسم را در سطحی که  این دست اندازهای پست را حس کند پایین نیاورد ، چه کسانی از چاله چوله های راه رنج می برند و خسته می شوند و به ناله می آیند ؟ کسانی که می خزند بیشتر ، آنهایی که می روند کمتر ،آنها که می پرند هیــــــــــــــچ …

دکتر علی شریعتی